Όσα είδαμε κι ακούσαμε σε μια από τις μεγαλύτερες συναντήσεις της βιομηχανίας του ήχου (και όχι μόνο) πριν λίγες μέρες στο Λονδίνο.
Podcast; ΟΚ, όλοι έχουν από ένα σήμερα: δημοσιογράφοι, κωμικοί, ηθοποιοί, καθηγητές, σελέμπριτι και πάσης φύσεως influencers, αλλά εξακολουθεί η «στροφή στο audio» να αποτελεί καινοτομία ή μήπως ήταν μόδα που σιγά σιγά ξεθωριάζει;
Στο Business Centre του Ίσλινγκτον στο Λονδίνο, εκεί που διεξήχθη για δύο μέρες (21-22/5) το φετινό The Podcast Show δεν είχαν αμφιβολίες. Είχαν απαντήσεις. Τα podcasts, μετά την έκρηξή τους την περίοδο των lockdown, έχουν περάσει σε μια περίοδο ωριμότητας και περαιτέρω ανάπτυξης, διαφοροποιούνται κι αποκτούν υβριδικές μορφές έτσι όπως συνδυάζονται σε διάφορες πλατφόρμες με τα υπόλοιπα νέα μέσα.
Επαγγελματίες από περισσότερες από 40 χώρες (από τη Μαλαισία ως την Αυστραλία και τις δύο πλευρές του Ατλαντικού), εκπρόσωποι των μεγαλύτερων στούντιο παραγωγής και των πιο έγκυρων media, content creator, marketeer, διαφημιστές και brand που προμηθεύουν με hardware τις βιομηχανίες του ήχου και της εικόνας, συναντήθηκαν και αντάλλαξαν απόψεις και business cards, χειροκροτώντας παράλληλα τις πιο ευρηματικές παρουσιάσεις, προβλέψεις και διαπιστώσεις για τον συναρπαστικό audiovisual κόσμο της εποχής μας.
Αυτά είναι δέκα από τα πράγματα που μάθαμε…
«Το άρθρο θα πεθάνει, αλλά το storytelling θα παραμείνει»: Οι ραγδαίες αλλαγές που φέρνει η Τεχνητη Νοημοσύνη στο Nordic AI in Media Summit
Τα σκανδιναβικά newsrooms πρωτοστατούν στην υιοθέτηση της ΤΝ, δημιουργώντας εργαλεία για την παραγωγή ειδήσεων, ενώ ταυτόχρονα αμφισβητούν την εξάρτησή τους από την αμερικάνικη τεχνολογία.
«ΟΚ, το 2025 είναι η χρονιά του βίντεο, αλλά μην ξεχνάμε ότι τα podcast είναι για τα αυτιά σας, όταν τα μάτια σας είναι απασχολημένα»
To ντιμπέιτ «audio vs video» ήταν η μεγάλη συζήτηση. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αναφέρθηκε στα περισσότερα πάνελ συζήτησης και session: Πια ακούμε ή βλέπουμε podcast; Οι παραδοσιακοί «gatekeeper του ήχου», όπως ο James Cridland του επιδραστικού newsletter «Podnews» που άνοιξε τη διοργάνωση με έναν απολογισμό της χρονιάς που πέρασε (και στον οποίο ανήκει η παραπάνω φράση), έβαλαν ένα φρένο στην πανάκεια της εικόνας (ένα δισ. podcast ακροάσεις στο ΥouTube) αν και…
«Όταν αντιμετωπίζουμε τα podcast ως “μόνο ήχο”, χάνουμε τελείως το νόημα»
Αυτό υποστήριξαν σε μία πολύ ενδιαφέρουσα, «επιθετική» παρουσίαση οι Lily Taurau και Polyanna Ward του FlightStory Studio. Το επιχειρίρημά τους; Τα pods έχουν περάσει από τις εφαρμογές audio στο YouTube (84% της Gen Z προτιμά να τα «βλέπει») και από εκεί στις έξυπνες τηλεοράσεις των σπιτιών μας (45% των podcast καταναλώνονται μέσω τηλεόρασης). Άρα, αναρωτήθηκαν κερδίζοντας την προσοχή κυρίως των marketeer, γιατί να μένουμε σε μια αγορά 4 δισ. δολάρια (τόσο αποτιμάται η τρέχουσα αγορά των podcast) και να μην στοχεύουμε σε μια αγορά 400 δισ. δολάρια, αν τα αντιμετωπίσουμε ως IP οντότητες;
«Τι είναι λοιπόν ένα podcast; Πριν από έξι-επτά χρόνια μάς ρωτούσαν οι γονείς μας, τώρα ρωτάμε οι ίδιοι τους εαυτούς μας…»
Η υπαρξιακή αναζήτηση που θέτει πια το ίδιο το format στον εαυτό του, καθώς μεγαλώνει κι εξελίσσεται, τέθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο από τους εκπροσώπους του iHeart Podcast Network, Will Pearson και Carrie Lieberman.
«Το καλό περιεχόμενο είναι σημαντικότερο από τον βομβαρδισμό στα social media με οπτικά ή ηχητικά αποσπάσματα»
Το υποστήριξαν οι Jordan Harbinger και Mark Asquith στο session «Πώς να αναπτύξετε το κοινό σας;» και μοιάζει προφανές, αλλά δεν είναι. Όλα αυτά τα νέα μέσα, όλα αυτά τα διαφορετικά format είναι τόσο καινούρια κι επικαλυπτόμενα που καμιά φορά επικεντρωνόμαστε στα λάθος πράγματα ξεχνώντας ότι αν δεν έχεις αξιόλογο πρωτογενές υλικό, δεν θα καταλήξεις πουθενά. Αυτή μάλλον είναι και η απάντηση στο φλέγον ντιμπέιτ «audio vs video»: να έχεις καλό υλικό και να βάζεις ρεαλιστικούς στόχους για το πώς θα το αξιοποιήσεις.
«Εγώ τον κάλεσα για να το προτείνω, δική μου ιδέα. Εξάλλου, ήταν άνεργος»
Η καλύτερη ατάκα της Christiane Amanpour στο απολαυστικό one-on-one της με τη διακεκριμένη βρετανίδα δημοσιογράφο Emily Maitlis. Με αφορμή την πρόσφατη είσοδο της Amanpour στον κόσμο των podcasts με το «The Ex Files», ένα σόου που παρουσιάζει με τον πρώην σύζυγό της, διπλωμάτη (και πρώην αξιωματούχο της κυβέρνησης Biden –εξ ου και η ατάκα), Jamie Rubin. Ανάμεσα στα υπόλοιπα που είπε η βετεράνα, βρετανο-ινδή δημοσιογράφος, ξεχώρισε η διαπίστωσή της ότι «η πολιτική ηγεσία είναι ρηχή και συνήθως απούσα σήμερα», ενώ αποκάλυψε ότι ο πρώην σύζυγός της επέμενε να κρατά το απόρρητο, παρά τις συνεχείς προσπάθειές της να του αποσπάσει έστω και την παραμικρή πληροφορία.
«Οι κωμικοί απέδειξαν ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Απλά τον έκαναν χειρότερο (…) Ο Joe Rogan είναι content editor, θα έπρεπε λοιπόν να λειτουργεί κάτω από το καθεστώς κανονισμών που λειτουργούν και οι υπόλοιποι εκδότες»
Το πάνελ συζήτησης «Πώς τα podcasts κέρδισαν τις εκλογές…», με αναφορά, προφανώς, στις ΗΠΑ, ήταν πολυαναμενόμενο και μας αποκάλυψε τον Nish Kumar, κωμικό και παρουσιαστή του «Pod Save the UK». Οι αναφορές στον Joe Rogan ήταν, προφανώς, συνεχείς, σημασία όμως έχει η προσέγγιση του Kumar: «Οι δημοσιογράφοι “ξέρουν” πράγματα. Ο Rogan δεν τα ξέρει και γι’ αυτό δεν κοντράρει τους καλεσμένους του και δέχεται ό,τι κι αν πουν, χωρίς ουσιαστικό αντίλογο. Αντί, λοιπόν, να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα, γιατί το κοινό εμπιστεύεται περισσότερο κάποιον σαν κι εμένα για την ενημέρωσή του, αντί για έναν δημοσιογράφο, ας σταθουμε στο γεγονός ότι η ομάδα του «Pod Save the UK» αποτελείται από δημοσιογράφους που έχουν ερευνήσει ότι αυτά που λέω εγώ είναι τεκμηριωμένα. Κι αυτό είναι κάτι που δεν κάνει ο Joe Rogan».
«Η πρόκληση πια δεν είναι μόνο να λες τα νέα, αλλά να εξηγείς και τι σημαίνουν για τη ζωή των ανθρώπων». «Είδατε τα νέα; Ήταν διασκεδαστικά;»
Η πρώτη πρόταση ανήκει στη Yalda Hakim, παρουσιάστρια του Sky News και ντοκιμαντερίστα. Η δεύτερη, στον Sam Bonham από το BBC. Η συζήτηση είχε τίτλο «Το άκουσα σε ένα podcast. Ήταν όμως αλήθεια;». Οι φωνές στα media με τα νέα μέσα έχουν πληθύνει. Η αναζήτηση της εμπιστοσύνης και της αξιοπιστίας είναι πιο επιτακτική από ποτέ.
Οι δεύτερες «πρώτες 100 μέρες» του Ντόναλντ Τραμπ, τα μέσα ενημέρωσης και η μετάβαση στην ανεξαρτησία – Mε τον δημοσιογράφο Oliver Darcy
Ο Παναγιώτης Μένεγος μιλάει με τον Oliver Darcy για τις δεύτερες «100 πρώτες ημέρες» του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία, την ατίθαση σχέση του προέδρου με τα MME και πώς η δημοσιογραφία μπαίνει στη λεγόμενη creator-based economy…
«Ο Trump έχει ταλέντο στα media. Κατάφερε να μετατρέψει τον Λευκό Οίκο σε ριάλιτι τηλεόραση»
Επίσης απολαυστικό ήταν και το one-on-one του Tony Pastor (συνιδρυτη της Goalhanger, κορυφαίας εταιρείας παραγωγής podcast στη Μεγάλη Βρετανία) με τον αμερικάνο παρουσιαστή του podcast «The Rest Is Politics», Anthony Scaramucci. Ο Scaramucci υπήρξε Διευθυντής Επικοινωνίας στον Λευκό Οίκο, κατά την πρώτη προεδρική θητεία Trump, για μόλις έντεκα ημέρες («950.400 δευτερόλεπτα», όπως ο ίδιος αυτοσαρκάζεται). Έχοντας περάσει πια στο στρατόπεδο των επικριτών του αμερικανού προέδρου, είχε πολλά να πει. Για τον λόγο που απομακρύνθηκε τόσο σύντομα («το λάθος μου ήταν ότι συνέχισα να του μιλάω σαν να είμαστε στην προεκλογική καμπάνια»), την αφορμή που αυτό συνέβη («του είπα ότι δεν μπορεί να ασκήσει βέτος στις κυρώσεις προς τη Ρωσία»), τις κατηγορίες για συμπαιγνία Trump-Putin («δεν υπάρχει περίπτωση να υπήρχε συνεννόηση με τους Ρώσους, γιατί δεν μπορούσαμε καν να συνεννοηθούμε μεταξύ μας»), τις σχέσεις Musk-Trump («ο Elon τον θεωρεί αδίστακτο»), την κατάσταση των Δημοκρατικών («έχουν τα χάλια τους»). Σχεδόν κάθε φορά που άνοιγε το στόμα του ο Scaramucci, έδινε κι έναν τίτλο.
«Το επιχειρηματικό μοντέλο της ερευνητικής δημοσιογραφίας συμπιέζεται σε όλον τον κόσμο και μοιραία οδηγείται στη διερεύνηση υποθέσεων που έχουν να κάνουν με δολοφονίες»
Ο Carl Miller, δημοσιογράφος και δημιουργός του επιτυχημένου podcast «Kill List», είχε μια πικρή διαπίστωση σχετικά με το μέλλον της ερευνητικής δημοσιογραφίας στο πάνελ συζήτησης «Πώς να τρέξετε μια επιτυχημένη έρευνα για audio…». Επειδή όμως, όπως έλεγαν και σε ένα διπλανό τραπέζι, «True Crime Will Never Die», το κλασικό, ανθεκτικό και πάντα δημοφιλές είδος θα παρέχει στους ρεπόρτερ το όχημα για να πουν τις ιστορίες διαφθοράς, οργανωμένου εγκλήματος και κατάχρησης εξουσίας που θέλουν.
