Σκέψεις διαφορετικών προσωπικοτήτων της δημοσιογράφιας για το τοπίο της ενημέρωσης το 2025 από το Nieman Journalism Lab.
Το πρωτότυπο άρθρο δημοσιεύτηκε από το Nieman Journalism Lab και αναδημοσιεύεται από το iMEdD κατόπιν άδειας. Η αναδημοσίευση απαιτεί άδεια από τον εκδότη. Διαβάστε το πρωτότυπο άρθρο εδώ.
Όποιος έχει αισιόδοξες προσδοκίες για το 2025 πλανάται πλάνην οικτράν.
Η δημοσιογραφία αντιμετωπίζει μια υπαρξιακή κρίση, και μένει να δούμε αν μπορούμε να ανταποκριθούμε συλλογικά σε αυτήν τη συγκυρία. Ακολουθούν τέσσερις τομείς για τους οποίους προβλέπω ότι θα ακούσουμε πολλά το 2025, όλοι αλληλένδετοι.
Εμπιστοσύνη
Πέρασα 30 χρόνια στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων μερικών υψηλών θέσεων σε οργανισμούς όπως οι L.A. Times, το CNN και η Wall Street Journal. Σε όλα αυτά τα μέσα, αναρωτιόμασταν γιατί το κοινό δεν μας εμπιστευόταν. Χρειάστηκα πολύ λιγότερο χρόνο για να απαντήσω σ’ αυτό το ερώτημα, όταν εργάστηκα στο Epicenter, έναν τοπικό ειδησεογραφικό ιστότοπο που ξεκίνησε στο Κουίνς κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Κατ’ αρχάς, έπρεπε να μετατρέψω την ερώτηση σε κάτι πιο θετικό: πώς κερδίζεις την εμπιστοσύνη των κοινοτήτων; Αυτό που ανακάλυψα είναι κάτι που τόσο οι κοινωνικοί λειτουργοί όσο και οι εμπορικοί σύμβουλοι μάρκετινγκ γνωρίζουν ήδη. Αν βοηθήσεις τους ανθρώπους μία φορά, θα σε καλέσουν ξανά –και ξανά. Αυτή η πράξη, το να στρέφεται κανείς προς εσένα, το να σε αναζητά, αποτελεί εμπιστοσύνη.
Και έτσι, τις ημέρες που βοηθούσαμε κάποιον να εξασφαλίσει, ας πούμε, ένα ραντεβού για το εμβόλιο κατά του κορονοϊού, βρεθήκαμε να κατακλυζόμαστε από αιτήματα που δεν σχετίζονταν με την υγεία. Μπορείτε να με βοηθήσετε να βρω έναν καθηγητή Αγγλικών; Πού μπορώ να βρω ένα υπνοδωμάτιο με λιγότερα από 2.000 δολάρια στο Μπρούκλιν; Αυτό το μοτίβο επαναλήφθηκε μετά τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές. Ένα δείγμα των ερωτήσεων που λαμβάνουμε αυτήν τη στιγμή:
- Πρέπει να ανανεώσω το διαβατήριό μου;
- Διευθύνω μια μικρή επιχείρηση. Πόση ρευστότητα πρέπει να έχω;
- Το παιδί μου είναι 23 ετών και είναι ασφαλισμένο στο δικό μου πρόγραμμα υγείας. Τι θα συμβεί αν ανατραπεί ο νόμος για την προσιτή περίθαλψη;
- Κάναμε την αίτηση για στέγαση στη Νέα Υόρκη, που άνοιξε για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια. Τι θα συμβεί αν τα κουπόνια απορριφθούν;
Μπορεί να μην έχουμε όλες τις απαντήσεις, αλλά υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε να είμαστε εκεί για τις κοινότητές μας, οι οποίες φαίνονται πολύ πρόθυμες να καθοδηγήσουν την ειδησεογραφική μας ατζέντα, αρκεί να συνεχίσουμε να ακούμε, να υπηρετούμε και να βοηθάμε.
Δεν αρκεί πλέον να συναντάμε τους ανθρώπους στον χώρο τους. Η οικοδόμηση της εμπιστοσύνης βασίζεται στο να κάνουμε πραγματικά κάτι.
Τα ρομπότ
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ανεξαρτήτως μεγέθους και περιφέρειας έχουν διχαστεί σε μεγάλο βαθμό όσον αφορά τον ρόλο της δημιουργικής τεχνητής νοημοσύνης στις αίθουσες σύνταξης. Από τη μία πλευρά, οι New York Times μηνύουν τη Microsoft και την OpenAI για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων. Πολλά τοπικά μέσα που εντοπίζουν τις ειδήσεις μήνες, ακόμη και χρόνια πριν από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, γνωρίζουν καλά αυτή την απογοήτευση: να βλέπεις κάτι που έχτισες με τα χέρια σου, συχνά χωρίς αναφορά, να κυκλοφορεί παντού, να προβάλλεται και, ίσως, να αποφέρει κέρδος.
Εν τω μεταξύ, οι μικρότεροι εκδότες έχουν σπεύσει να ενσωματώσουν την ΤΝ στις δραστηριότητές τους και αφήνουν τις χαμένες μάχες στους μεγάλους. Οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε την πολυτέλεια να δημιουργήσουμε επιτροπές για τη «μελέτη» της ΤΝ, ωστόσο δεν μπορούμε και να μείνουμε πίσω. Μερικές από τις μεγαλύτερες καινοτομίες που βλέπω στα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης προέρχονται από μέσα όπως η The Jersey Bee, η οποία προχωρά σε εξόρυξη ιστοσελίδων, καταχωρήσεις εκδηλώσεων, φτιάχνει ομάδες στο Facebook και χρησιμοποιεί άλλες διαδικτυακές αναφορές για να παράγει δεκάδες μικρο-newsletters κάθε εβδομάδα. Στο Epicenter, στραφήκαμε πρόσφατα σε ένα άλλο εργαλείο τεχνητής νοημοσύνης, το GovWire, για να καλύψουμε μια βραδινή συνάντηση της κοινότητας και καταλήξαμε σε ένα δημοσίευμα που είναι εν μέρει φτιαγμένο από άνθρωπο, εν μέρει αποτέλεσμα τεχνητής νοημοσύνης και ενδεικτικό του τι είναι εφικτό. Χάρη στο εργαλείο εξοικονομήσαμε περίπου μία ημέρα εργασίας.
Υπάρχουν εύλογα ηθικά ερωτήματα σχετικά με τον ρόλο της ΤΝ στις αίθουσες σύνταξης, από τη διαφάνεια και τις αποκαλύψεις σχετικά με το ποιος έγραψε/παρήγαγε/δημιούργησε τι, μέχρι την εκτόπιση εργαζομένων που βρίσκονται ήδη σε επισφαλή θέση. Αλλά το να παριστάνεις τον ενάρετο είναι μια επικίνδυνη, προνομιούχα θέση, καθώς τα ρομπότ προελαύνουν και προχωράνε μπροστά.
Μόνο με το να ενώσουμε τα όπλα μας μπορούμε να πάρουμε τον έλεγχο, να επιτύχουμε αποτελεσματικότητα, να φέρουμε επανάσταση στους ρόλους και να κατευθύνουμε την τεχνολογία προς την εξυπηρέτηση του κοινού καλού.
Έσοδα
Υπάρχει μία και μοναδική κρίση στη δημοσιογραφία, από την οποία πηγάζουν όλα τα άλλα προβλήματα: η οικονομική.
Το 2025, οι δημοσιογράφοι θα πρέπει να αποκτήσουν μεγαλύτερη άνεση όχι μόνο στο να κατανοούν και να εξηγούν πώς οι εργοδότες τους βγάζουν χρήματα, αλλά και στο να αποτελέσουν μέρος της λύσης. Δεν μπορούν πλέον να είμαστε εταιρείες μέσων ενημέρωσης που καυχιούνται για το σινικό τείχος και να οργανώνονται σε αντίπαλες πλευρές, που σημαίνει ότι η μία πλευρά βγάζει χρήματα και η άλλη τα ξοδεύει. Οι εκδοτικές επιχειρήσεις θα πρέπει να ασχοληθούν άμεσα με ευκαιρίες εσόδων, όπως το περιεχόμενο και τα δημοσιεύματα που είναι προϊόν αναλυτικού ρεπορτάζ και επί πληρωμή· ή οι πληροφορίες που βασίζονται σε δεδομένα σχετικά με το κοινό και την κατανάλωση, ή οι εκδηλώσεις και οι ευκαιρίες για το κοινό να συνδεθεί με ταλαντούχους ανθρώπους και ειδησεογράφους.
Οι τάσεις αυτές είναι ορατές εδώ και αρκετό καιρό. Το καλύτερο παράδειγμα είναι μάλλον η αύξηση των συνδρομητών των New York Times. Πριν από περίπου μία δεκαετία, ένας υπάλληλος μου εξήγησε γιατί η εφημερίδα επικεντρώθηκε τόσο πολύ στη στρατηγική της συνδρομής: όχι μόνο για να δημιουργήσει έσοδα, αλλά και για να ενώσει πολλαπλά τμήματα γύρω από έναν κοινό σκοπό.
Σήμερα, οι οργανισμοί μέσων ενημέρωσης, και όλοι όσοι απασχολούνται σε αυτούς, πρέπει να συσπειρωθούν γύρω από τα έσοδα. Ανησυχώ για τον αριθμό των δημοσιογράφων που συναντώ οι οποίοι δεν έχουν ιδέα πώς λειτουργεί η διαφήμιση, πόσο μάλλον ο κόσμος της διαφήμισης στα ψηφιακά μέσα (πηγαίνετε τρέχοντας, όχι περπατώντας, να μάθετε όρους όπως CPM, προγραμματισμός και GAM).
Μιλώ ως μία από τους αδαείς. Πριν από πέντε χρόνια, όταν εγκατέλειψα τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης για να ξεκινήσω τις δικές μου εταιρείες, πίστευα ότι είχα αρκετή επαφή με την επιχειρηματική «πλευρά». Αλλά χρειάστηκε να κλείσω συμφωνίες, να βγάλω μισθοδοσία και να αυξήσω τους πελάτες μου για να εμπεδώσω αυτά τα μαθήματα και να τα εφαρμόσω.
Όταν με ρωτούν αν οι μελλοντικοί υπεύθυνοι για τα έσοδα πρέπει να κατανοούν τις διαφημιστικές πωλήσεις, την αύξηση του κοινού, τη φιλανθρωπική χρηματοδότηση, την καινοτομία προϊόντων και τα διαφοροποιημένα επιχειρηματικά μοντέλα, απαντώ ναι σε όλα τα παραπάνω. Επιπλέον, πρέπει να διοικούν με κατανόηση και κάποιο χάρισμα. Το λέω αυτό, χωρίς να γνωρίζω αν η εκπαίδευση εργατικού δυναμικού σε τόσο γρήγορα μεταβαλλόμενες δεξιότητες είναι καν εφικτή. Αλλά αυτοί είναι που χρειαζόμαστε στο τιμόνι των αιθουσών σύνταξης.
Ταλέντο
Στο πλαίσιο αυτό, μιλάω σχεδόν καθημερινά με άνεργους δημοσιογράφους που ψάχνουν για δουλειά –και επίσης με διευθυντές προσλήψεων που έχουν ελάχιστες θέσεις εργασίας να προσφέρουν, αλλά μου λένε ότι δεν μπορούν να βρουν τους κατάλληλους ανθρώπους παρά το πλήθος των αιτήσεων. Αυτή η αναντιστοιχία υπογραμμίζει την κρίση ταλέντου στον κλάδο μας.
Αυτήν τη στιγμή, είναι πολύ, πολύ δύσκολο για μένα να μιλήσω σε κάποιον που θέλει να γίνει δημοσιογράφος και να τον διαβεβαιώσω ότι υπάρχει ένας βιώσιμος δρόμος μπροστά του. Εγώ αποφάσισα να ακολουθήσω το κάλεσμα σε ηλικία 12 ετών, όταν η οικογένειά μου μετακόμισε από το Πουέρτο Ρίκο στο Νιου Τζέρσεϊ. Μπήκα στην εφημερίδα του σχολείου και την πρώτη εβδομάδα πήρα συνέντευξη από τον διευθυντή. Τώρα είμαι 48. Διαπιστώνω ότι επαναπροσδιορίζω τη σχέση μου με το επάγγελμά μας και επαναξιολογώ τις δεξιότητές μου τουλάχιστον κάθε έξι μήνες, πολλές φορές και συχνότερα. Κάποτε, αυτό γινόταν μάλλον κάθε τρία με τέσσερα χρόνια. Δεν ξέρω αν οι άνθρωποι μπορούν να βρεθούν αντιμέτωποι με μια τέτοια αβεβαιότητα και να βγουν αλώβητοι ή ανεπηρέαστοι.
Έτσι απαντώ σε αυτά τα απελπισμένα τηλεφωνήματα –δύο ή τρία την ημέρα. Κάνε ό,τι μπορείς –αυτή είναι η συμβουλή μου. Χρησιμοποίησε το Gemini. Μάθε Mailchimp και ConvertKit και Beehiiv. Μελέτα τις επιθετικές τακτικές προσέλκυσης κοινού. Και σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, μην ξεχνάς να κάνεις ρεπορτάζ και να γράφεις. Να παραμένεις φιλοπερίεργος. Απόκτησε άνεση με μικρότερα ακροατήρια και ήλπιζε ότι αυτά μπορεί να ενδιαφερθούν και να συνδεθούν με όσα έχεις να πεις. Σε υποστηρίζω.
Η S. Mitra Kalita είναι Διευθύνουσα Σύμβουλος της URL Media και εκδότρια της Epicenter-NYC.
Βρείτε μια επιλογή από τις προβλέψεις του Nieman Journalism Lab για τη δημοσιογραφία το 2025 εδώ.
