Μπορεί μια εικόνα να αλλάξει τον κόσμο;  

Φανταστείτε το εσωτερικό μιας εκκλησίας του 15ου αιώνα στο κέντρο του Άμστερνταμ. Φανταστείτε τo γεμάτo με κάποιες από τις πιο επιδραστικές φωτογραφίες που τραβήχτηκαν την περσινή χρονιά. Φανταστείτε τώρα να κυκλοφορούν στον χώρο οι φωτορεπόρτερ που έβγαλαν αυτές τις εικόνες και να μοιράζονται τις ιστορίες τους: ένα ακρωτηριασμένο εννιάχρονο αγόρι στη Γάζα, Κινέζοι μετανάστες στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού και μια φευγαλέα εικόνα της πραγματικότητας του Τραμπ πίσω από τη γραβάτα του πολιτικού – όπως αποτυπώνεται στο πρόσωπο ενός ανθρώπου που μόλις γλίτωσε από μια απόπειρα δολοφονίας. 

Ακούγεται αρκετά ατμοσφαιρικό, σωστά; 

Αυτό συνέβη το διήμερο 16-17 Μαΐου στο De Nieuwe Kerk, στην απονομή των βραβείων του World Press Photo για το 2025 και το The Stories That Matter special event. Κάποιος μπορεί να σκεφτεί ότι είναι ειρωνικό να βραβεύονται και να εκτίθενται φωτογραφίες καταστροφής και πόνου στη Δυτική Ευρώπη, όσο τις σχολιάζουν άνθρωποι που πίνουν σαμπάνια και τρώνε καναπεδάκια. Βραβεία σαν το World Press Photo όμως, φέρνουν στο προσκήνιο ιστορίες από όλο τον κόσμο και ευαισθητοποιούν το κοινό γύρω από φλέγοντα ζητήματα της εποχής μας – φέτος αναδείχθηκαν κυρίως η κλιματική κρίση και η μετανάστευση.  

Για τη φετινή πρώτη νικήτρια, Παλαιστίνια φωτορεπόρτερ Samar Abu Elouf, σκοπός της φωτογραφίας του εννιάχρονου ακρωτηριασμένου από ισραηλινούς βομβαρδισμούς Mahmoud Ajjour είναι να αλλάξει τον κόσμο, να σταματήσει τον πόλεμο στη Γάζα. Ο Αμερικανός φωτορεπόρτερ James Nachtwey είχε πει κάποτε ότι «Ήμουν μάρτυρας, και αυτές οι εικόνες είναι η μαρτυρία μου. Τα γεγονότα που έχω καταγράψει θα πρέπει να μην ξεχαστούν και να μην επαναληφθούν».  

Αυτή ακριβώς είναι η δύναμη του φωτορεπορτάζ. Στην ερώτηση λοιπόν: «Μπορούν αυτές οι εικόνες αυτές να αλλάξουν τον κόσμο;», η απάντηση θα πρέπει να είναι μία: «Αυτές οι εικόνες πρέπει να αλλάξουν τον κόσμο».