Αίτηση στην Υπηρεσία Ασύλου φωτίζει τη σημερινή κρίση στο Κασμίρ.
Τους τελευταίους μήνες του 2021, ένας υπήκοος Πακιστάν, 33 ετών τότε, εμφανίστηκε σε περιφερειακό γραφείο της Υπηρεσίας Ασύλου. Υποστήριξε ότι πίσω στην πατρίδα του είχε στρατολογηθεί από την οργάνωση Lashkar-e-Taiba και πώς όταν προσπάθησε να αποχωρήσει από αυτήν, κρατήθηκε αιχμάλωτος και βασανίστηκε.
Η ισλαμιστική οργάνωση Lashkar–e–Taiba («Στρατός των Καθαρών») βρίσκεται τις τελευταίες εβδομάδες στο προσκήνιο, καθώς Πακιστάν και Ινδία είναι στα πρόθυρα ευρείας κλίμακας πολεμικής σύγκρουσης. Θρυαλλίδα για το ξέσπασμα της κρίσης ήταν η ένοπλη επίθεση με θύματα αμάχους σε τουριστικό θέρετρο, στις 22 Απριλίου στο Κασμίρ, μια διαφιλονικούμενη για δεκαετίες περιοχή μεταξύ του μουσουλμανικού και του ινδουιστικού πληθυσμού στους πρόποδες των Ιμαλαίων.
Η Ινδία κατήγγειλε ότι πίσω από την επίθεση βρίσκεται η Lashkar-e-Taiba, η οποία φέρεται να δρα με την καθοδήγηση ή έστω την ανοχή των πακιστανικών υπηρεσιών. Το Πακιστάν απορρίπτει τις κατηγορίες, ωστόσο η επίθεση πυροδότησε στρατιωτικές συγκρούσεις, με πολλούς να φοβούνται περαιτέρω κλιμάκωση της έντασης μεταξύ δύο γειτονικών χωρών που διαθέτουν πυρηνικά.
Σύγκρουση Ινδίας-Πακιστάν: 5 απαντήσεις για τις δεκαετίες εχθρότητας στο Κασμίρ
Η πρόσφατη σύγκρουση μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν έχει τις ρίζες της στις εντάσεις στα σύνορα, την πολιτική ρητορική, τις επιθέσεις μαχητών και τα αντικρουόμενα εθνικά συμφέροντα στην περιοχή του Κασμί
Το αίτημα του Πακιστανού εξετάστηκε από την Επιτροπή Προσφυγών της Υπηρεσίας Ασύλου στην Αθήνα – έχει μονομελή σύνθεση με πρόεδρο ανώτερο διοικητικό δικαστή και γραμματέα υπάλληλο της Υπηρεσίας Ασύλου. Η απόφαση αποκαλύπτει άγνωστες λεπτομέρειες για τη σημερινή κρίση στη Στέγη του Κόσμου. Ο 33χρονος Πακιστανός είχε περιγράψει ότι είναι μουσουλμάνος σουνίτης στο θρήσκευμα – παντζάμπι στην καταγωγή. Στο Πακιστάν ήταν αγρότης, και είχε περάσει στην Ελλάδα από την Τουρκία, αφήνοντας πίσω τη σύζυγο και τα δύο παιδιά τους.
Ο ίδιος, όπως σημειώνεται στην απόφαση της Επιτροπής Προσφυγών, περιέγραψε ότι κάποια στιγμή ένας άγνωστος άντρας τού είχε προσφέρει εργασία στο Πακιστάν, υποστηρίζοντας ότι θα συνόδευε συγκεκριμένους ανθρώπους στις μετακινήσεις τους. «Δέχτηκα και έπειτα από δέκα ημέρες, μου έδωσαν περίπου 20 χιλιάδες πακιστανικές ρουπίες. Αμέσως, μου ζήτησαν να τους συνοδεύσω σε μία ορεινή δασώδη περιοχή “για να με εκπαιδεύσουν”», είπε.
«Mου εναπόθεσαν ένα πιστόλι, τοποθέτησαν κάποιους στόχους ανάμεσα στα δέντρα και μου είπαν να τους πετύχω με το όπλο. Μετά τη σκοποβολή, επιστρέψαμε στο σπίτι όπου διαμέναμε και το βράδυ τους άκουσα σε άλλο δωμάτιο να καταστρώνουν σχέδιο δολοφονίας ενός ανθρώπου. Μέσα σε μία στιγμή, οι αρχικές μου υποψίες [σσ: ήταν] ότι είχα αναμειχθεί με τον υπόκοσμο».
Ανέφερε ότι το ίδιο βράδυ έφυγε από το σπίτι και επέστρεψε στην οικογένειά του, όμως λίγο καιρό αργότερα, οι ίδιοι άντρες τον ξαναβρήκαν. «Μου δήλωσαν ότι από τη στιγμή που εντάχθηκα στη Lashkar-e-Taiba, δεν μπορώ να αποχωρήσω από αυτήν. Με κράτησαν αιχμάλωτο για δέκα περίπου ημέρες, με ξυλοκοπούσαν με γροθιές, κλωτσιές και το πίσω μέρος των όπλων τους, ενώ με σημάδευαν με τα όπλα τους στο κεφάλι και απειλούσαν να με εκτελέσουν επί τόπου […] ένας εξ αυτών ακρωτηρίασε δύο δάχτυλα από το δεξί μου χέρι».
Ο ίδιος, όπως παρατίθεται στην απόφαση, περιγράφει ότι κατάφερε να αποδράσει. Διέφυγε για πέντε χρόνια στην Τουρκία, όμως συνελήφθη και απελάθηκε στο Πακιστάν. Οι άνθρωποι της Lashkar–e–Taiba δεν άργησαν να του χτυπήσουν ξανά την πόρτα.
«Σύντομα, καθώς γνώριζα ότι διαθέτουν δίκτυο συνεργατών σε όλη τη χώρα, δρομολόγησα τις διαδικασίες για να φύγω», είπε κατά την εξέτασή του. «Ένας ακόμη λόγος που φοβόμουν να απευθυνθώ στην αστυνομία ήταν επειδή οι απαγωγείς μου είχαν εξαπολύσει απειλές ότι θα με καταδώσουν και θα με ενοχοποιήσουν για δικά τους εγκλήματα».
Όπως σημειώνεται στην απόφαση της Επιτροπής Προσφυγών, ο αιτών επανέλαβε πολλές φορές ότι κινδυνεύει με διώξεις και ζήτησε διεθνή προστασία, κι έτσι τού ζητήθηκαν περισσότερα στοιχεία για την κατάσταση στο Πακιστάν. Αναφέρθηκε στην πολιτική κατάσταση και τη δράση των ισλαμιστικών οργανώσεων στη χώρα και επίσης σημείωσε ότι η Lashkar-e-Taiba «στέλνει άτομα στο Κασμίρ». Οι ισχυρισμοί του κρίθηκαν αξιόπιστοι και τού αναγνωρίστηκε καθεστώς πρόσφυγα.
Το iMEdD προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον αιτούντα άσυλο, όμως ο ίδιος δεν θέλησε να μιλήσει για την ιστορία του.
Παγιδευμένοι στη μετάβαση: Σημεία «μεταναστευτικής συμφόρησης» στην κεντρική Μεσόγειο
Χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται καθηλωμένοι ανάμεσα στην Τυνησία και στην Ιταλία, στο πλαίσιο ενός μεταναστευτικού συστήματος που έχει σχεδιαστεί για να τους κρατάει μακριά από την Ευρώπη. Πώς επηρεάζουν οι τρέχουσες πολιτικές τους μετανάστες και τι μπορούν να αλλάξουν οι περιφερειακοί φορείς για να προωθήσουν τη βιωσιμότητα στην περιοχή;
Στο μεταξύ, στην απόφαση της Επιτροπής Προσφυγών περιλαμβάνονται στοιχεία από διεθνείς εκθέσεις που μιλούν για τη σημερινή κρίση Σύμφωνα με αυτές, η οργάνωση Lashkar–e–Taiba ιδρύθηκε ως στρατιωτική πτέρυγα της πακιστανικής ισλαμιστικής οργάνωσης Markaz–ad–Dawa–wal–Irshad. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘90, όπως σημειώνεται, η οργάνωση υποστηρίχτηκε από τις μυστικές υπηρεσίες του Πακιστάν, ώστε να προκληθεί αστάθεια στην Ινδία.
«Η Lashkar–e–Taiba βλέπει τον αγώνα κατά του ινδικού ελέγχου του Κασμίρ ως μέρος ενός παγκόσμιου αγώνα ενάντια στην καταπίεση των μουσουλμάνων και τελικά επιδιώκει να δημιουργήσει ισλαμικό χαλιφάτο στην ινδική υπο-ήπειρο», αναφέρεται. Στην οργάνωση αποδίδονται μια σειρά από πολύνεκρες επιθέσεις εναντίον ινδικών δυνάμεων ασφαλείας και επίσης κατά αμάχων, για τις οποίες πάντως η Lashkar–e–Taiba αρνείται την εμπλοκή της.
Τον Δεκέμβριο του 2001 ένοπλοι επιτέθηκαν στο κοινοβούλιο της Ινδίας, σκοτώνοντας επτά άτομα. Ήταν η αφορμή ώστε οι Ηνωμένες Πολιτείες να συμπεριλάβουν την οργάνωση στη λίστα των ξένων τρομοκρατικών ομάδων. Το χτύπημα με τα περισσότερα θύματα ήταν το μπαράζ ένοπλων και βομβιστικών επιθέσεων σε τουριστικά καταστήματα στη Βομβάη, τον Νοέμβριο του 2008, που άφησε τουλάχιστον 170 νεκρούς.
Το επίσημο κράτος του Πακιστάν έχει θέσει την οργάνωση εκτός νόμου, παρότι, όπως σημειώνεται στην απόφαση, δεν θεωρούν όλοι οι Πακιστανοί την οργάνωση ως τρομοκρατική, λόγω της κοινωνικής πρόνοιας και της ανθρωπιστικής βοήθειας που παρέχει σε σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού.
Στην απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου σημειώνεται ότι η Lashkar-e-Taiba εξακολουθεί να είναι πιστή στο πακιστανικό κράτος. «Παραμένει ενεργή, έχει ευχέρεια δράσης και το κράτος φαίνεται να επιδεικνύει ανοχή», σημειώνεται χαρακτηριστικά.
